Babba Blu di Petralia 'Nto paisi di Petralia c'era un vecchiu ca babba blù quannu c'era china la luna iddu parrava cu Gesù
Ma 'u Signuri non canuscìa li turmenti di di Babba blù chi na notti di Natali mancu a Diu cridìu chiù
(Sì, sì è veru, mancu 'u Signori canuscìa li turmenti di Babba Blù anzi mi ricordu chi na notti di Natali iddu mancu a Diu cridìu cchiù)
Quannu scinni 'nta lu paisi iddu passa senza vaddari e la genti dici che pacciu picchì havi la babba blu
Jo canusciu la so' svintura e la cantu così com'è troppu beni ci vosi a Maria e sta svintura paccìa non è
('A genti po'cuttigghiari quantu voli tantu 'u problema è sempri chiddu l'importanti è chi Babba Blù ci vosi beni a Maria 'a so' svintura n'avi mpurtanza)
Cu' li pecuri nta' la muntagna caminava tuttu lu jornu ma la sira quannu turnava c'era Maria chi l'aspittava
Quannu nascìu lu picciriddu era 'u jornu di Natali c'era ventu e c'era friddu nta' lu cori di Babba Blù
(Matruzza bedda, quanti cosi succedunu 'nto munnu ma quannu nascìu lu picciriddu ddu gran ventu e friddu, propriu Ah! Signuri miu!)
La so fimmina cci murìu e l'addevu si strincìa non tu pozzu jo lassari e si nni vulò 'i Petralia
Iddu vulissi piddunari poi 'ngiurìa puru a Diu chiama 'u nomi forti forti vadda la luna e sbarra l'occhi chiama 'u nomi forti forti vadda la luna e sbarra l'occhi
(La morti, quannu passa, non vadda a nuddu e la svintura di stu' cristianu troppu ranni è tantu chi non cridi mancu a Diu ma jo vu dissi e va cuntai sta storia 'i Babba Blù)